केही दिन यता केयर बाल गृह की सञ्चालिका पुष्पा अधिकारीले एक बच्चाको नाटकीय उद्दार गरे पछि उनको विरोध भयो , त्यस्तै भाग्य न्यौपाने ले गरेको अन्तर्वतलाई कतिपयले आलोचना गरे , भने कतिपयले उनको समर्थन गरे । भाग्यको बिरोध गर्ने लाई रबि लामिछानेले जाजरकोटबाट कडा जवाफ दिएका छन् । हेर्नुहोस् जस्ताको तस्तै:
समाजसेवा फेरी एक पटक विवा’दमा परेको छ । एक अनाथालय सञ्चलिकाली नाटकीय ढंगले नवजात शिशु भेटाएको रा नक्कली उद्धार गरेको बारे पट लागे पछि सबैजना उनीमाथि रा उनको भिडियो बनाउने माथि खनिएका छन् ।
राष्ट्रिय मिडियाको आफ्नै दम्भ छ ,फुर्ती छ , युट्युव जस्ता माध्यमबाट चिनिएका पत्रकारहरुलाई मुलधारका पत्रकार हरू धारे हात लगाउँछन् , पत्रकार नै मान्दैनन् ,सञ्चारकर्मी नै मान्दैनन् । कोही कोही त यो मान्छे नै मान्दैनन् । हो युटुबमा अतिरञ्ज ना छ । पैसा कमाउने प्रतिश्पर्धा छ । घटना भन्दा टाइटल बिक्ने भन्दा टिक्ने खेलो छ ।
राम्रा र नराम्रा पक्ष कुन विधामा छैनन् ? मूलधारे मिडियाले कतिपय घटना र मान्छेलाई पटक्कै गन्दैनन् तर जनतालाई सूचना त चाहिन्छ । मनोरञ्जन पनि चाहिन्छ । मुलधारका मिडियाले सूचना नदिए पछि आम मानिसहरू बाध्य भएर युट्युव लगाएतका मध्यहरुको भर पर्न विवस छन् ।
म अहिले जाजरकोटमा छु , जाजरकोटका दरबार पछाडि छ । यही सोटीमा नवराज लगाएत का हरुको ह’त्या हुँदा आम मानिसलाई पल पल सूचना चाहिएको थियो । मुलधारका मीडिया कुर्ने धेर्य कसैलाई थिएन, त्यसैले सयौको संख्यामा आएका युट्युव चानेल हरू कै सूचनामा आम मानिस निर्भर भए ।
समाचार सम्प्रेषण मा परिपक्क नभएका नयाँ सञ्चारकर्मीले स्वभावैले घटनालाई अतिरञ्जित बनाए त्यही कुरा मूल धारे मिडियाले पल पल मा अपडेट दिएको भए हुन्थ्यो तर त्यस्तो हुन सकेन र आफूलाई उपस्थित गराउन नसकेका मूलधारे मिडियाहरुले युट्युव च्यानलका सन्चारकर्मीलाई सरपी मात्र रहे । मुलधारका मिडियाहरु अधिकांस राजनीतिक घटनालाई सम्प्रेषण गर्न बढी समय खर्च गर्छन् ।
जुन आम मानिसलाई फिटिक्कै मन पर्दैन । त्यसका विकल्पका रुपमा युट्युव च्यानल उदाए । त्यसमा आलोचना गर्नु पर्ने नै के छ र ? मन परेको च्यानल कतिले हेर्छन कतिले हेर्दैनन् ।कतिले मन पराउँछन् कतिले मन पराउँदैनन् , कसले कस्तो कस्तो प्रतिक्रिया दिन्छन् , यी सबै हेर्न पाउने प्ल्याटफोम नराम्रो त हुँदै होइन ।
तर किन हो किन मुलधारका सञ्चार कर्मीलाई युटुब र लाई फुटेको आँखाले पनि देख्न सक्दैनन् । चाहँदैनन् । मलाई लाग्छ यो इर्ष्या हो दम्भ हो । कुण्ठा पनि हो । भर्खर प्रयोगमा आएका यस्ता माध्यम हरुलाई मुलधारका सञ्चार कर्मीलाई स्वीकार्नु पर्छ । आज अपरिपक्क छन् भोलि परिपक्क हुन्छन् भोलिका लागि सूचना र मनोरञ्जनको लागि भरपर्दो माध्यम बन्दछन् जिम्बेवार बन्दछन् ।
भाग्य न्यौपानेलाई झण्डै २ मिलियन ले हेर्दा रहेछन् । कुनै मुलाधरेलाई मन नपरेर हुन्छ र ? जनताले मन पराएको मान्छेलाई चिन्दा पनि चिन्दीन हेर्दा पनि हेर्दिन भनेर ढोंग गरेर हुँदैन । एउटा दुइटा गल्ती सबैका हुन्छन । त्यत्रो मान्छेलाई सहयोग गरेर त्यत्रो मान्छेको प्रिय भएको मान्छेका विषयमा मूल धारले कहिल्यै नलेख्ने ।
कहिल्यै नबोल्ने । अनि जब उसको एउटा गल्ती हुन्छन् अनि १२ हात जति लामो आर्टिकल लेख्ने त ! भाग्य न्यौपाने पपुलर रहेछ भन्ने कुरा उसले एउटा गल्ती गर्दा मात्र थाहा भयो ?
उसले त्यत्रो फलोअर्स कसरी कमायो भन्ने बारे पनि सोच्नु पर्ला नि ! शिशिर भण्डारी किश्ण कडेल त्यसै लोक प्रिय भएका होइनन् यिनीहरूले धेरैको जीवन बदलिदिएको पनि छन् ।
संसारका धेरै विद्यालय अस्पताल हरू सहयोग बाटै बनेका चलेका छन्। एउटा पुष्प अधिकारीले गल्ती गरेनन् भनेर समाजसेवा नै गलत भन्ने तर्क सही होइन । अनुराधा कोइराला पुष्पा बस्नेत जस्ता महान नारीहरु पनि अरूको सहयोगमा सत्कर्म गरिरहेका छन् ।
औंला उठाउन सजिलो छ काम गर्न गाह्रो छ । दिलशोभा श्रेष्ठले जस्तो अरुले फालेका त्यागेका बुढा बा आमा को दिसापिसाब सोहर्न सक्नुहुन्छ ? सायद आफ्नै बा आमाको पनि सक्नुहुन्न । कसैले सहयोगको राम्रो हिसाब किताब राख्न नजानेको हुन सक्दछन् । त्यसलाई सचेत बनाउने हो । अनुगमन गर्ने निकाय ले कडाईका साथ अनुगमन गर्ने उस्तै परे कारबाही गर्ने ।
संगिता राना मगर , मेनुका थापा सुनिता दनुवार हरुले गरेको काम एक दिन मात्र पनि गर्न सकिँदैन । दीक्षा चापागाईं जस्तो बाटोमा किरा परेर लडेका मानिसहरूलाई बोकेर ल्याएर नुहाई धुवाई गरेर दिशा पिसाब सोरेर दिनरात सेवा गर्ने जो कोहीको बसको कुरा होइन ।
दिल खोलेर सहयोग गर्नु र वालेट खोलेर सहयोग गर्नु आकाश जमिनको फरक छ । सामाजिक सञ्जालबाट सत्कारमा गरेका यी मानिस हरूलाई मानिसले त्यसै फलो गरेका होइनन् होला । हो पैसाका कुरामा पारदर्शिता चाहिन्छ । त्यसमा सबैजना सचेत हुनु पर्छ । आपत्तीजनक शैलीको लागि माफी माग्नुहोस् र सच्चिनु होस । सामाजिक सञ्जालमा लोकप्रिय हरूलाई मूलधारे सञ्चारकर्मीले सौतेनी व्यवहार गर्नु अनुचित हुन्छ । यहाँ कोही कसैको प्रतिस्पर्धी छैन , यो आकाश यती विशाल छ की चराहरूले एक अर्कासंग ठोकिन्छ भन्ने पीर लिनै पर्दैन ।एउटा समुह छ जो आफैंलाई बौद्धिक घोषणा गर्न लागि परेको छ ।यहाँ ट्वीटरमा कमेन्ट गर्नेहरू स्टान्डर्डर मानिन्छन् । युटुबमा कमेन्ट गर्ने चाई चेतना नभएका मानिन्छन् ।
आम नेपाली मानिसहरू जुन प्लेट फर्म मा छन् त्यही लोकप्रिय छ ।त्यसलाई दिल खोलेर स्वीकार गर्नु पर्छ । जनताका मुद्दा आमा मानिसको घटना जसले देखाउँछ , आम मान्छे त्यतै आकर्षित हुन्छन् । नयाँ पत्रीका दैनिक ले जन चासोको विषयमा ध्यान दिन थाले पछि पछिल्लो दिनमा यसको लोक प्रियता कसरी बढेको छ । त्यो पनि भन्न छुताउँदिन ।
कसैले नमानेर नगनेर हुन्छ र । जनताले माने पछि सक्किगोनी । गल्ती गरे पछि मात्र चिन्ने होइन , राम्रो काम गर्दा पनि चिन्ने गरौं । यत्रो आकासमा २-४ जना भाग्य न्यौपाने अटाउँछन् ।आबस्यकता भन्दा बढी निन्दा नगरौं । चन्दलाई धन्दा चाई नबनाऔं । कानूनी दायरामा ल्याऊ, पारदर्शी बनाऔं । मूल कुरा चाई एकले अर्काको अस्तित्व लाई सहर्ष दिल खोलेर स्वीकार गरौं ।
पूरा हेर्नुहोस् यो भिडियोमा ….
प्रतिक्रिया